مرضیه دست بالا؛ علیرضا ظاهری
چکیده
در طول سالیان متمادی همزمان با شکلگیری مفهوم دولت، آرمانِ ایجاد یگانگی بین حکومتها و تشکیل جامعه واحد بینالمللی همواره مطرح بوده است. امروزه یگانگی بینالمللی بعنوان مقوله ای رو به گسترش، حرف نخست را در جامعه جهانی میزند. اما با گسترش فرآیند یگانگی بینالمللی و به تبع آن ارتباطات میان دولتها، مشکلات جهانی نیز علیالخصوص ...
بیشتر
در طول سالیان متمادی همزمان با شکلگیری مفهوم دولت، آرمانِ ایجاد یگانگی بین حکومتها و تشکیل جامعه واحد بینالمللی همواره مطرح بوده است. امروزه یگانگی بینالمللی بعنوان مقوله ای رو به گسترش، حرف نخست را در جامعه جهانی میزند. اما با گسترش فرآیند یگانگی بینالمللی و به تبع آن ارتباطات میان دولتها، مشکلات جهانی نیز علیالخصوص در حوزههای حکمرانی جهانی و مدیریت فرآیند جهانی شدن رو به افزایش نهاد. لذا اندیشمندان طی اقداماتی سنتشکن، دولتها را بعنوان اصلیترین بازیگران جامعه بینالمللی کنار گذاشته و شبکههای افقی و همعرض با موضوعات معین متشکل از ماموران دولتی مسئول تشکیل جایگزین حضور مستقل دولتها نمودند. در این جستار با استعانت از روش تاریخی، توصیفی و تحلیلی ابتدا به هدف مقاله در خصوص بررسی پیشزمینههای این شبکهها که با نام شبکههای فراحکومتی سعی در به ظهور رساندن ساختار کل پیشرفتهتری در جامعه بینالمللی و به طور کلی در حقوق دارند، پرداخته شده و نهایتا تسریع حل مشکلات بینالمللی بواسطه وجود شبکههای فراحکومتی استنتاج شد.
مجتبی نظیف؛ علیرضا ظاهری
چکیده
چکیده در بررسی برجام از منظر بینالمللی، طرح این پرسش که آیا برجام معاهده است یا موافقتنامهای سیاسی، سوالی غیر دقیق و گمراهکننده است. چرا که چنین رویکردی بازخورد نگاه طبقهبندی محور نظامهای داخلی به موافقتنامههای بینالمللی است. لذا آغاز بررسی مقاله حاضر، چگونگی و نحوه تنظیم متغیرهای یک توافق بینالمللی برای حصول ...
بیشتر
چکیده در بررسی برجام از منظر بینالمللی، طرح این پرسش که آیا برجام معاهده است یا موافقتنامهای سیاسی، سوالی غیر دقیق و گمراهکننده است. چرا که چنین رویکردی بازخورد نگاه طبقهبندی محور نظامهای داخلی به موافقتنامههای بینالمللی است. لذا آغاز بررسی مقاله حاضر، چگونگی و نحوه تنظیم متغیرهای یک توافق بینالمللی برای حصول آثار و نتایج مدنظر مذاکرهکنندگان آن است. به دلیل استفاده تنظیمکنندگان برجام از مجموعهای از متغیرهای مدلسازیشده ویژه، این توافق در شأن بینالمللی خود از حیث شکل، اجرا، مکانیسم حل و فصل و شروط خروج، به مراتب اجرائیتر و قویتر از یک معاهده تنظیم شده است و از حیث محتوا نیز، از سازمانی جهت اجرای بلندمدت تعهدات خود برخوردار است و اگرچه در حال حاضر درخصوص قابلیت رسیدگی قضایی برجام نمیتوان اظهار نظر قطعی به عمل آورد، با این وجود رویه قضایی بینالمللی مؤید وجود قابلیت قضایی برجام است. لذا بنظر میرسد مدل انعقاد موافقتنامههای بینالمللی از جمله برجام در حال تحول از مدلهای قدیمی به سمت اشکال جدیدتری هستند که تمرکز و ثقل آنها بر جنبههای اجرائی و کارآمدی آنها است.