%0 Journal Article %T حقّ جدایی جبران ساز در پرتو رویه قضائی ملّی و منطقه ای %J پژوهش حقوق عمومی %I دانشگاه علامه طباطبایی %Z 2345-6116 %A زمانی, سیدقاسم %A نواری, علی %D 2015 %\ 09/13/2015 %V 16 %N 46 %P 9-37 %! حقّ جدایی جبران ساز در پرتو رویه قضائی ملّی و منطقه ای %K جدایی جبرانساز %K حقوق بین الملل %K حقّ مردم در تعیین سرنوشت خود %K حقوق بشر %K تمامیت ارضی %R %X در خصوص جدایی یکجانبه در حقوق بینالملل معاصر، دیدگاه غالب این است که حقوق بینالملل در این زمینه فاقد قاعده است و در این نظم حقوقی، جدایی نه مجاز است و نه ممنوع . اگر چه عدهای از حقوقدانان بینالمللی نیز با تأکید بر اصل احترام به تمامیت ارضی دول مستقل و حاکم، جدایی یکجانبه را نامشروع تلقّی نمودهاند. در این میان، رویکرد بینابینی و نسبتاً جدیدی مطرح شده است « دکترین جدایی جبرانساز » از سوی برخی از حقوقدانان بینالمللی تحت عنوان که بر اساس آن، اگرچه حقوق بینالملل از اصل احترام به تمامیت ارضی دول مستقل و حاکم در جامعۀ بینالمللی حمایت مینماید، لیکن در شرایط و اوضاع واحوالی خاص، یک دولت دیگر نمیتواند به تمامیت ارضی خود استناد جوید و اصل حقّ مردم در تعیین سرنوشت خود، بر این اصل، اولویت پیدا میکند و جدایی بخشی از قلمروی سرزمینی یک دولت از جانب گروهی از مردم آن سرزمین، امکانپذیر میشود. مبنای حقو قی این استدلال، تفسیری است که از مفهوم مخالف بند مشروط مندرج در قطعنامۀ 2625 ، مجمع عمومی سازمان ملل متّحد شده است و چنین قیدی به صورت مشابهی در اعلامیه و برنامۀ اقدام وین نیز تکرار شده است . در این مقاله تلاش شده است تا جلوههای حقّ جدایی جبرانساز در رویۀ قضائی ملّ ی و منطقه ای مورد بررسی قرار گیرد %U https://qjpl.atu.ac.ir/article_1382_d4897161d7ccdd71bfbf7cba6e3338fc.pdf