%0 Journal Article %T نسل جدید موافقتنامه های بین المللی؛ برجام %J پژوهش حقوق عمومی %I دانشگاه علامه طباطبایی %Z 2345-6116 %A نظیف, مجتبی %A ظاهری, علیرضا %D 2018 %\ 05/22/2018 %V 19 %N 58 %P 165-192 %! نسل جدید موافقتنامه های بین المللی؛ برجام %K "برجام" %K "موافقتنامه بین المللی" %K "کارآمدی" %K "مکانیسم اجراء" %K "پایبندی" %R 10.22054/qjpl.2017.18080.1435 %X چکیده در بررسی برجام از منظر بین­المللی، طرح این پرسش که آیا برجام معاهده است یا موافقتنامه‌ای سیاسی، سوالی غیر دقیق و گمراه‌کننده است. چرا که چنین رویکردی بازخورد نگاه طبقه­بندی محور نظام­های داخلی به موافقتنامه­های بین­المللی است. لذا آغاز بررسی مقاله حاضر، چگونگی و نحوه­ تنظیم متغیرهای یک توافق بین­المللی برای حصول آثار و نتایج مدنظر مذاکره­کنندگان آن است. به دلیل استفاده­ تنظیم­کنندگان برجام از مجموعه­ای از متغیرهای مدل­سازی­شده­ ویژه، این توافق در شأن بین­المللی خود از حیث شکل، اجرا، مکانیسم حل و فصل و شروط خروج، به مراتب اجرائی­تر و قوی­تر از یک معاهده تنظیم شده است و از حیث محتوا نیز، از سازمانی جهت اجرای بلندمدت تعهدات خود برخوردار است و اگرچه در حال حاضر درخصوص قابلیت رسیدگی قضایی برجام نمی­توان اظهار نظر قطعی به عمل آورد، با این وجود رویه­ قضایی بین­المللی مؤید وجود قابلیت قضایی برجام است. لذا بنظر می­رسد مدل انعقاد موافقتنامه­های بین­المللی از جمله برجام در حال تحول از مدل­های قدیمی به سمت اشکال جدیدتری هستند که تمرکز و ثقل آنها بر جنبه­های اجرائی و کارآمدی آنها است. %U https://qjpl.atu.ac.ir/article_8609_0d48d382fd75e1b083acb6e868a46226.pdf