تحلیل تطبیقی اراده گرایی سنتی در عصر ناصری با اراده گرایی مدرن

مهدی شهابی؛ محمدرضا محمدی؛ مرتضی دهقان نژاد

دوره 21، شماره 66 ، اردیبهشت 1399، ، صفحه 313-342

https://doi.org/10.22054/qjpl.2019.41509.2124

چکیده
  در عصر ناصری، به لحاظ عدم حاکمیت قانون به عنوان نماد اراده‌گرایی مدرن، ارادة شاه یکی از مهمترین مبناهای اعتبار قاعدة حقوقی بود که ریشه عمیقی در بافت فکری و سنتی جامعة ایرانی داشت. این اراده، مشروعیت ایدئولوژیک خود را از ارادة الهی کسب می‌نمود و مردم به عنوان رعایا، ضمن پذیرش این موضوع، این واگذاری قدرت را نوعی فره ایزدی تلقی می‌کردند. ...  بیشتر

کثرت گرایی حقوقی؛ تأملی در چیستی مبنای التزام آوری قاعدة حقوقی و متغیرهای تحول نظام حقوقی

مهدی شهابی

دوره 17، شماره 48 ، آذر 1394، ، صفحه 135-163

https://doi.org/10.22054/qjpl.2015.1758

چکیده
  ثرتگرایی حقوقی میتواند محدود به تحلیل و برداشتی شکلی یا فنّی شده، به معنای حکومت مکانیسمهای حقوقی متفاوت بر موقعیتهای حقوقی یکسان باشد؛ بااینحال، این معنا از کثرتگرایی حقوقی، مانع شناخت همۀ واقعیت های نظام حقوقی و چگونگی تحولات نظام حقوقی است.کثرتگرایی حقوقی را باید نه در سطح مکانیسمهای حقوقی، بلکه در سطح مبانی و منشأهای التزامآوری ...  بیشتر