حسین اسماعیل نسب؛ رویا یوسفی؛ احسان شیخ زاده
چکیده
آزادی بیان شهروندان در حوزه بهداشت عمومی، با مفاهیم دیگری همچون امنیت ملی، نظم عمومی، اخلاق عمومی، حقوق و آزادی‌های دیگران ارتباطی تنگاتنگ دارد و با محدودیت‌های موجهی برای ابراز آن، توسط شهروندان در اسناد متعدد بین‌المللی از جمله ماده 19 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی؛ ماده 29 اعلامیه حقوق بشر؛ اصول سیراکوزا و جنرال کامنت‌های ...
بیشتر
آزادی بیان شهروندان در حوزه بهداشت عمومی، با مفاهیم دیگری همچون امنیت ملی، نظم عمومی، اخلاق عمومی، حقوق و آزادی‌های دیگران ارتباطی تنگاتنگ دارد و با محدودیت‌های موجهی برای ابراز آن، توسط شهروندان در اسناد متعدد بین‌المللی از جمله ماده 19 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی؛ ماده 29 اعلامیه حقوق بشر؛ اصول سیراکوزا و جنرال کامنت‌های 31 و 34 روبروست چرا که دولت‌ها شیوه‌های مختلفی را برای ارتقاء بهداشت عمومی جامعه بکار می‌گیرند تا در زمان بروز بیماری‌هایی مانند کرونا با سطح شیوع بالا، بتوانند مبارزه‌ای هماهنگ و اصولی را بر اساس معیارهای جهانی اجرایی نمایند. در این پژوهش، اسناد بین‌المللی که می‌توانند تعلیق و یا محدودیت‌هایی را بر آزادی بیان در حوزه سلامت عمومی (مانند شیوع ویروس کرونا) بر مردم تحمیل نمایند، به شیوه توصیفی– تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است، چرا که نویسندگان این مقاله معتقدند، آزادی بیان مطلق در حوزه بهداشت و سلامت عمومی، تبعات متعددی از جمله تشویش اذهان و ترویج استفاده از شیوه‌های غیرپزشکی در مقابله با بیماری‌ها را در میان مردم گسترش می‌دهد و می‌توان نسبت به آزادی بیان در حوزه سایبری، تبلیغاتی و خبری، محدودیت‌هایی را وضع یا تعلیق موقتی را اعمال نمود.
