نرگس اکبری؛ علی مشهدی؛ حسین کاظمی فروشانی
چکیده
رودخانة بینالمللی هیرمند یک رودخانة مرزی بین کشورهای افغانستان و ایران میباشد که سرچشمة آن در خاک کشور افغانستان واقع شده است و یکی از موضوعات حقوقی- سیاسی بین ایران و افغانستان از زمان امضای عهدنامة پاریس 1857 تاکنون بوده است. هدف افغانستان از سدسازیهای متعدد بر هیرمند تأمین آب مورد نیاز برای شرب، کشاورزی، صنعت، انرژی برق آبی، ...
بیشتر
رودخانة بینالمللی هیرمند یک رودخانة مرزی بین کشورهای افغانستان و ایران میباشد که سرچشمة آن در خاک کشور افغانستان واقع شده است و یکی از موضوعات حقوقی- سیاسی بین ایران و افغانستان از زمان امضای عهدنامة پاریس 1857 تاکنون بوده است. هدف افغانستان از سدسازیهای متعدد بر هیرمند تأمین آب مورد نیاز برای شرب، کشاورزی، صنعت، انرژی برق آبی، کنترل سیلاب و ... است. با این حال پیامدهای زیست‌محیطی این سدسازیها در سطح داخلی و بینالمللی بحث برانگیز است. کاهش حقابة ایران منجر به خشکسالی و بیابانزایی، کاهش فراوردههای غذایی محلی، فقر گروه‌های حاشیهنشین جامعه و مهاجرت، تغییر شیوة زندگی برخی از ساکنان منطقه از کشاورزی، شکار و ماهیگیری به فعالیتهای غیرقانونی چون سرقت، آدمربایی، قاچاق مواد مخدر، کالا و سوخت شده است. مقاله با روش توصیفی – تحلیلی بر آن است تا با استفاده از رویة داوری و قضایی، عرف بینالمللی تعهدات بینالمللی افغانستان را در زمینة بهرهبرداری از هیرمند تبیین نماید و نتیجه میگیرد که دولت افغانستان بموجب تعهدات عرفی متعهد میباشد از رودخانة هیرمند بطور منصفانه و معقول طوری که آسیب جدی به کشور پائین‌دست (ایران) وارد نشود بهرهبرداری نمایند و علاوه بر آن حل این مسئله نیازمند همکاری هر دو کشور میباشد.
