همایون حبیبی؛ هاجر راعی دهقی
چکیده
امروزه تغییرات اقلیمی به مسئله و نگرانی جامعه بین‌المللی تبدیل شده و همبستگی قابل توجهی برای رویارویی با آن بوجود آمده است. با این حال کنوانسیون تغییرات اقلیمی، پروتکل کیوتو و موافقت‌نامه اقلیم پاریس در جلوگیری از تغییرات اقلیمی و کاهش گازهای گلخانه‌ای موفق عمل نکرده‌اند و کشورها نیز اراده‌ای جدی برای دستیابی به اهداف اسناد ...
بیشتر
امروزه تغییرات اقلیمی به مسئله و نگرانی جامعه بین‌المللی تبدیل شده و همبستگی قابل توجهی برای رویارویی با آن بوجود آمده است. با این حال کنوانسیون تغییرات اقلیمی، پروتکل کیوتو و موافقت‌نامه اقلیم پاریس در جلوگیری از تغییرات اقلیمی و کاهش گازهای گلخانه‌ای موفق عمل نکرده‌اند و کشورها نیز اراده‌ای جدی برای دستیابی به اهداف اسناد اقلیمی نشان نداده‌اند. از طرفی افزایش تولید گازهای گلخانه‌ای به محیط زیست اقیانوس‌ها که به طور طبیعی جاذب این گازها هستند،آسیب جدی وارد کرده است. همین امر واکاوی تعهدات کشورهای منتشرکننده گازهای گلخانه‌ای از منظر کنوانسیون حقوق دریاها را توجیه می‌کند. این نوشتار با تفسیر بند 4 ماده یک کنوانسیون، به این نتیجه می‌رسد که انتشار گازهای گلخانه‌ای مشمول تعریف آلودگی محیط زیست دریاست و در نتیجه کشورهای عضو به موجب بخش دوازدهم، تعهدات بیشماری برای حفاظت از محیط زیست دریا در مقابل انتشار گازهای گلخانه‌ای دارند. در عین حال، مقررات بخش سیزدهم کنوانسیون نیز راهکاری برای اثبات وجود این تعهدات است. همچنین با اثبات این امر که بسیاری از تعهدات زیست‌محیطی مندرج در کنوانسیون، عرف بوده‌اند یا به عرف تبدیل شده‌اند؛ می‌توان از مسئولیت و تعهد کشورهای غیرعضو منتشرکننده گازهای گلخانه‌ای نسبت به کاهش انتشار و جبران خسارت کشورهای ساحلی تحت تأثیر صحبت کرد.
