%0 Journal Article %T بررسی ضرورت و ضابطه‌های تحدید حدود فضای ماورای جو %J پژوهش حقوق عمومی %I دانشگاه علامه طباطبایی %Z 2345-6116 %A البرزی ورکی, مسعود %A خرّمی, مصطفی %D 2020 %\ 04/20/2020 %V 21 %N 66 %P 213-242 %! بررسی ضرورت و ضابطه‌های تحدید حدود فضای ماورای جو %K رویکردهای متضاد %K موضع کمیته فضا %K موضع ایران %K حقوق وضعی %K اصول کلی حقوقی %R 10.22054/qjpl.2019.39525.2080 %X تفکیک میان قلمرو هوایی و فضای ماورای جو، به‌رغم مجادله‌آمیز بودن، دارای فواید نظری و ثمرات عملی است. در نظام حقوقی حاکم بر هوا، اصل بر حاکمیت دولت سرزمینی بر قلمرو هوایی خویش و در نظام حقوقی حاکم بر فضای ماورای جو، اصل بر آزادی استفاده از آن است. لذا اینکه آستانه فضا از کجا آغاز یا محدوده هوایی در چه ارتفاعی پایان می­پذیرد، تعیین کننده قلمرو اختیارات دولت­ها در اعمال حاکمیت بر فضای فوقانی است. در این مقاله، ضمن نقد و بررسی ضابطه‌های تفکیک و رویکردهای متضاد در تعریف و تحدید حدود فضای ماورای جو، وضعیت مالکیت فضا و امکان مقایسه محدوده هوایی با قلمرو دریایی، با توسل به اصول کلی حقوقی، این رویکرد تقویت شده است که با توجه به نبود توافق دولت­ها در تحدید حدود، باید به قدر مسلمات تکیه کرد که طبق آن، حضیض یک ماهواره، آستانه منطقه فضایی و حداکثر ارتفاع پروازی یک هواپیما جزء قلمرو هوایی می­باشد. نظر به اینکه مقررات حاکم بر فضای ماورای جو جنبه استثنائی داشته و خلاف قاعده است، بر مبنای قدر متیقن باید به همان قدر مسلم محدود شود و در نتیجه منطقه میانی تحت حکومت حقوق هوایی قرار دارد. %U https://qjpl.atu.ac.ir/article_11730_86623a63f3547dc5d6040797ffd6ed05.pdf