TY - JOUR ID - 8607 TI - رابطه میان عرف موخر و معاهده در چارچوب ماده 10 اساسنامه دیوان کیفری بین‌المللی JO - پژوهش حقوق عمومی JA - QJPL LA - fa SN - 2345-6116 AU - نژدی منش, هیبت الله AU - راعی دهقی, هاجر AD - هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی AD - دانشجوی‌ دکتری‌ حقوق‌ بین الملل‌ عمومی‌ دانشگاه‌ علامه‌ طباطبایی‌ (نویسنده‌مسئول) Y1 - 2018 PY - 2018 VL - 19 IS - 58 SP - 137 EP - 163 KW - واژگان کلیدی: ماده 10 KW - اساسنامه دیوان کیفری بین‌المللی KW - عرف موخر KW - عرف موجود KW - سند بین‌المللی DO - 10.22054/qjpl.2017.15574.1370 N2 - معاهده به عنوان یک سند بین‌المللی با عرف ارتباط تنگاتنگی دارد. اساس­نامه­ دیوان کیفری بین‌المللی نیز به عنوان یک معاهده­ بین‌المللی در ماده­ 10 به امکان همزیستی میان عرف و معاهده اشاره نموده است. با درج این ماده در اساسنامه این سؤال مطرح می‌شود که آیا دیوان، موظف به تبعیت از عرفِ‌ مؤخر بر اساسنامه است  و آیا دیوان‌ها و دادگاه‌های کیفری دیگر می‌توانند عرف‌های مؤخر بر اساسنامه­ دیوان را در نظر گیرند و یا موظف به تبعیت صرف از اساس­نامه خود هستند. علاوه‌ براین، ارتباط اساسنامه با عرف‌های موجود مطرح می‌شود. همچنین این مسأله که حوزه­ اجرایی این ماده کجاست و منظور از قواعد موجود و در حال توسعه­ حقوق بین‌الملل چیست و جایگاه اصل قانونی بودن جرائم و مجازات­ها و اثر قهری آن یعنی عطف به ماسبق نشدن  به ذهن متبادر می‌شود. نگارنده در این پژوهش به این نتیجه رسید که تهیه کنندگان پیش‌نویس اساسنامه، ماده­ 10 را به عنوان یک تاکتیک ارتباطی میان حقوق مندرج در اساسنامه­ رُم و حقوق خارج از اساسنامه تعبیه نمودند تا مسیر رشد و توسعه­ حقوق بین‌الملل کیفری و توجه به عرف‌های مؤخر همچنان باز باشد. UR - https://qjpl.atu.ac.ir/article_8607.html L1 - https://qjpl.atu.ac.ir/article_8607_f2611adadd5b7a4a6fdfaf7dec9c808a.pdf ER -