نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

دانشگاه علامه طباطبائی

چکیده

در خصوص جدایی یکجانبه در حقوق بینالملل معاصر، دیدگاه غالب این است که حقوق
بینالملل در این زمینه فاقد قاعده است و در این نظم حقوقی، جدایی نه مجاز است و نه ممنوع .
اگر چه عدهای از حقوقدانان بینالمللی نیز با تأکید بر اصل احترام به تمامیت ارضی دول مستقل و
حاکم، جدایی یکجانبه را نامشروع تلقّی نمودهاند. در این میان، رویکرد بینابینی و نسبتاً جدیدی
مطرح شده است « دکترین جدایی جبرانساز » از سوی برخی از حقوقدانان بینالمللی تحت عنوان
که بر اساس آن، اگرچه حقوق بینالملل از اصل احترام به تمامیت ارضی دول مستقل و حاکم در
جامعۀ بینالمللی حمایت مینماید، لیکن در شرایط و اوضاع واحوالی خاص، یک دولت دیگر
نمیتواند به تمامیت ارضی خود استناد جوید و اصل حقّ مردم در تعیین سرنوشت خود، بر این
اصل، اولویت پیدا میکند و جدایی بخشی از قلمروی سرزمینی یک دولت از جانب گروهی از
مردم آن سرزمین، امکانپذیر میشود. مبنای حقو قی این استدلال، تفسیری است که از مفهوم
مخالف بند مشروط مندرج در قطعنامۀ 2625 ، مجمع عمومی سازمان ملل متّحد شده است و چنین
قیدی به صورت مشابهی در اعلامیه و برنامۀ اقدام وین نیز تکرار شده است . در این مقاله تلاش
شده است تا جلوههای حقّ جدایی جبرانساز در رویۀ قضائی ملّ ی و منطقه ای مورد بررسی قرار
گیرد

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Right to Remedial Secession in the light of National and Regional Judicial Decisions

نویسندگان [English]

  • seyd ghasem Zamani
  • Ali Navari

چکیده [English]

The overwhelming view concerning the unilateral secession under
contemporary international law is that, in international law, there is no rule in
regard to secession. some international lawyers concentrate upon the principle
of respect to territorial integrity of independence and sovereign states and
maintain that unilateral secession is unlawful. Meanwhile a moderate and
relatively new approach has been proposed by some international lawyers so
called “Remedial Secession Doctrine” that according to it, although
international law supports territorial integrity of independence and sovereign
states in international community, in special circumstances, a state cannot rely
on its territorial integrity. The principle of Self-Determination of peoples
prevails over Territorial Integrity and so, secession of a part of territory of a
state by a people comprising a part of the population of the territory would be
possible. Basis and foundation of such argument is relies on inverted reading of
the “safeguard clause” embodied in the United Nations General Assembly
resolution 2625 that repeated in 1993 Vienna declaration and program of
action. this characterize the existence of the Right to Remedial Secession in
National and Regional Judicial Decisions.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Remedial Secession
  • International Law
  • the Right of Self- Determination of Peoples
  • Human Rights
  • Territorial Integrity
 
- فلسفی هدایت الله، ( 1390 )، صلح جاویدان و حکومت قانون: دیالکتیک همانندی و تفاوت، چاپ اول، تهران، فرهنگ نشر نو.
- کک دین نگوین، آلن پله و پاتریک دییه، ( 1382 )، حقوق بین الملل عمومی ، ترجمۀ حسن حبیبی، جلد نخست، چاپ اول، تهران، انتشارات اطلاعات.
- والاس، ربکا، ( 1382 )، حقوق بینالملل، ترجمۀ قاسم زمانی و مهناز بهراملو، چاپ اول، تهران، مؤسسۀ مطالعات و پژوهشهای حقوقی شهر دانش.
- Bayefsky, F.A, (2000), Self-Determination in International Law, Quebec and Lesson Learned, The Hague /London/Boston, Kluwer Law International.
- Brownlie, I, (1998), Principles of Public International Law. Sixth ed, Oxford, Oxford University Press.
- Buchheit, L.C, (1978), Secession: The Legitimacy of Self-Determination. New Haven and London, Yale University Press.
- Cassese, A, (1995), self-Determination of Peoples: A Legal Reappraisal. Cambridge, Cambridge University Press.
- Cassese, A, (2003), International Law, Oxford, Oxford University Press.
- Crawford, J, (2006), The Creation of States in International Law, Second Edition, Oxford, Clarendon Press.
- Harris, D, (1998), Cases and Material on International Law, fifth ed, London, Sweet and Maxwell.
- Raič, D. (2002), Statehood and the Law of Self-Determination, The Hague, Kluwer Law International.
- Radan Peter, (2004), The Break Up of Yugoslavia and International Law, Oxford, Taylor & Francis Group.
- Shaw, M.N, (2006), International Law, Sixth ed, Cambridge, Cambridge University Press. Umozurike Oji, Umozurike, (1972), Self-Determination in International Law,Hamden, Connecticut, the Shoe String Press.
- Rozakis, C.L, (1987), “Territorial Integrity and Political Independence”, in Bernhardt, R.(ed), Encyclopedia of Public International Law, Instalment 10.
- Tomuschat, C, (1993), “Self-Determination in a Post-Colonial World”, in Tomuschat, C. (ed), Modern Law of Self-Determination.
- Tomuschat, C, (2006), “Secession and Self-Determination”. In Kohen, M.G. (ed), Secession: International Law Perspectives.
- Suzuki, E, (1976), “Self-Determination and World Public Order: Community
Response to Territorial Separation”, Virginia Journal of International Law, Vol. 16, Issue 4.
- Wildhaber, L, (1995), “Territorial Modifications and Breakups in Federal States”, Canadian Yearbook of International Law, Vol. 33. Cases
- African Commission on Human and Peoples' Rights, Katangese Peoples' Congress v. Zaire, Communication No.75/ 92, Eighth Annual Activity Report of the Commission
on Human and Peoples' Rights, 1995.
- African Commission on Human and Peoples' Rights, Kevin Ngwanga Gumne et al. v. Cameroon, Comm. No. 266/2003, 2009.
- European Court of Human Rights, Loizidou v. Turkey, Application No. 15318/89, Judgment (Merits), 18 December 1996.
- Quebec Case (1998), Reference re: Secession of Quebec [1998] 2 SCR 217, 161 DLR (4th) 385, (1999) 115 ILR 536.