نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
دانشگاه علامه طباطبائی
چکیده
در خصوص جدایی یکجانبه در حقوق بینالملل معاصر، دیدگاه غالب این است که حقوق
بینالملل در این زمینه فاقد قاعده است و در این نظم حقوقی، جدایی نه مجاز است و نه ممنوع .
اگر چه عدهای از حقوقدانان بینالمللی نیز با تأکید بر اصل احترام به تمامیت ارضی دول مستقل و
حاکم، جدایی یکجانبه را نامشروع تلقّی نمودهاند. در این میان، رویکرد بینابینی و نسبتاً جدیدی
مطرح شده است « دکترین جدایی جبرانساز » از سوی برخی از حقوقدانان بینالمللی تحت عنوان
که بر اساس آن، اگرچه حقوق بینالملل از اصل احترام به تمامیت ارضی دول مستقل و حاکم در
جامعۀ بینالمللی حمایت مینماید، لیکن در شرایط و اوضاع واحوالی خاص، یک دولت دیگر
نمیتواند به تمامیت ارضی خود استناد جوید و اصل حقّ مردم در تعیین سرنوشت خود، بر این
اصل، اولویت پیدا میکند و جدایی بخشی از قلمروی سرزمینی یک دولت از جانب گروهی از
مردم آن سرزمین، امکانپذیر میشود. مبنای حقو قی این استدلال، تفسیری است که از مفهوم
مخالف بند مشروط مندرج در قطعنامۀ 2625 ، مجمع عمومی سازمان ملل متّحد شده است و چنین
قیدی به صورت مشابهی در اعلامیه و برنامۀ اقدام وین نیز تکرار شده است . در این مقاله تلاش
شده است تا جلوههای حقّ جدایی جبرانساز در رویۀ قضائی ملّ ی و منطقه ای مورد بررسی قرار
گیرد
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
The Right to Remedial Secession in the light of National and Regional Judicial Decisions
نویسندگان [English]
- seyd ghasem Zamani
- Ali Navari
چکیده [English]
The overwhelming view concerning the unilateral secession under
contemporary international law is that, in international law, there is no rule in
regard to secession. some international lawyers concentrate upon the principle
of respect to territorial integrity of independence and sovereign states and
maintain that unilateral secession is unlawful. Meanwhile a moderate and
relatively new approach has been proposed by some international lawyers so
called “Remedial Secession Doctrine” that according to it, although
international law supports territorial integrity of independence and sovereign
states in international community, in special circumstances, a state cannot rely
on its territorial integrity. The principle of Self-Determination of peoples
prevails over Territorial Integrity and so, secession of a part of territory of a
state by a people comprising a part of the population of the territory would be
possible. Basis and foundation of such argument is relies on inverted reading of
the “safeguard clause” embodied in the United Nations General Assembly
resolution 2625 that repeated in 1993 Vienna declaration and program of
action. this characterize the existence of the Right to Remedial Secession in
National and Regional Judicial Decisions.
کلیدواژهها [English]
- Remedial Secession
- International Law
- the Right of Self- Determination of Peoples
- Human Rights
- Territorial Integrity