دیپلماسی که از زمان شکل‌گیری دولت-ملت معنا و مفهوم امروزی و مدرن پیدا کرده،رفته‌رفته بموازات تحولاتی که در عرصه‌های فناوری،اقتصادی، ارتباطی،سیاسی،اجتماعی،و فرهنگی به وقوع پیوست،از لحاظ موضوع، هدف،ساختار،کارکرد و ترکیب دستخوش تحولات عظیمی گردید؛به گونه‌ای که در آغاز هزاره سوم بسیاری از تصورات قبلی به‌هم ریخته،تصویر جدیدی از دیپلماسی سنتی و مدرن ارائه می‌شود.تحت این شرایط،دهها نهاد،سازمان و به‌طور کلی کنشگر دولتی و غیر دولتی دست‌اندر کار دیپلماسی هستند.در این روند،رسانه‌ها که زمانی صرفا به صورت ابزاری در اختیار سیاستگذاران و مجریان به‌شمار می‌رفتند،اینک در سایه فناوریهای پیشرفته ارتباطی،خود جهت دهنده دیپلماسی به حساب می‌آیند.مجموعه تحولات مزبور در شرایطی رخ می‌دهند که مرز میان سیاست داخلی و سیاست خارجی برداشته شده؛به گونه‌ای که دیگر نمی‌توان دیپلماسی را به صورت عنصر و متغیر وابسته پنداشت.
)