نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
استادیار، گروه حقوق بین الملل عمومی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده
دیوان اروپایی حقوق بشر که رسالت اصلی آن رسیدگی به دادخواستهای فردی و دولتی در صورت نقض کنوانسیون اروپایی حقوق بشر و آزادیهای اساسی و پروتکلهای الحاقی آن توسط دولتهای عضو است، براساس صلاحدید خود یا درخواست خواهان، بواسطه صدور دستور موقت سعی مینماید تا از فعل دولتی که محتمل است خسارتی خطیر و جبرانناپذیری بر خواهان تحمیل کند، جلوگیری نماید. این صلاحیت صراحتاً در کنوانسیون موصوف پیشبینی نشده است اما در ماده 39 آییننامه داخلی دیوان مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله با بررسی رویه قضایی دیوان به دنبال پاسخ به این پرسش است که این رکن منطقهای در چه مواردی از صلاحیت مزبور استفاده میکند و چه ضمانت اجرایی در خصوص دستورات موقت پیشبینی شده است. یافتههای مقاله مؤید این مطلب است که دیوان بطور استثنایی و عمدتاً جهت جلوگیری از نقض مواد 2 و 3 کنوانسیون اروپایی حقوق بشر از گزینه دستور موقت استفاده مینماید و از آنجا که موضوع ضمانت اجرای این نوع دستورات در کنوانسیون و آییننامه دیوان مورد توجه قرار نگرفته است، این رکن قضایی سعی کرده است از طریق آرای خود و با استناد به ماده 34 کنوانسیون به تدریج زمینه ضمانت اجرای موثر دستورات صادره را فراهم نماید.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Interim Measure and its enforcement in the European Court of Human Rights case-law
نویسنده [English]
- Mehryar Dashab
Assistant Professor, Public International Law, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran
چکیده [English]
The European Court of Human Rights whose main mission is to consider individual and States petitions in case of the violation of the European Convention on Human Rights and Fundamental Freedoms and its additional protocols, based on the applicant’s request or at its own discretion, tries by indicating interim measures to prevent States actions that might inflict serious and irreparable damage to the applicants. This competence is not specifically enshrined in the Convention, however, it is recognized in article 39 of the rules of the Court. This article, by reviewing the Court’s case-law, investigates to what extent the Court invokes this jurisdiction and whether the interim measures entail enforcement mechanism. The findings of this article show that the Court is using interim measures in an exceptional manner to prevent the violation of articles 2 and 3 of the European Convention on Human Rights. Furthermore, due to the fact that the enforcement of interim measures is not expressly recognized in the Convention or the rules of the Court, the court by its judgments and with referring to article 34 of the European Convention, endeavors to establish an effective enforcement.
کلیدواژه‌ها [English]
- European Court of Human Rights
- Interim Measures
- European Convention of Human Rights and Fundamental Freedoms
- Case-Law
- Enforcement
)