نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
استادیار گروه حقوق. دانشکده حقوق و علوم اجتماعی. دانشگاه تبریز. ایران.
چکیده
در عصر مدرن، اداره نهادی خدماترسان فرض میشود که در وضعیتعادی یا فوقالعاده باید در پی انجام خدمات عمومی باشد. این امر حاصل نمیشود مگر اینکه از پیش در چارچوب اصل حکومت قانون صلاحیتهایِ آن تعریف شده باشد. در این نوشتار تلاش شده است صلاحیت‌های اداره در وضعیت بحران با توجه به بحران کووید 19 به بحث حقوقی گذاشته شود. لذا به این پرسش پرداخته شده است: با نگاهی به بحران کووید 19، موضعِ نظام حقوقی ایران در خصوصِ صلاحیتهایِ اداره در وضعیت بحران چیست؟ برای پاسخ به این پرسش، با استفاده از روش توصیفیـ تحلیلی چنین نتیجه گرفته شده است؛ نخست: قانونگذار اساسی درک درستی از مفهوم بحران نداشته و لذا در اصول 79 و 176 دچار آشفتگی است. دوم: قانونگذار عادی در مقام بیان بحران، دچار نگرش «جزیرهای» و «بخشینگر» شده است و در نتیجه نتوانسته است قانون جامعی در خصوص وضعیت فوقالعاده تصویب کند. سوم: حقوقدانان در سایۀ فضای حاکم نتوانستهاند به «نظامسازی بحران» بپردازند و لذا در ایران با فقدان «نظام حقوقی بحران» روبرو هستیم. بر این اساس، مقابله با بحران کرونا در ایران با موانع جدی روبروست.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Critical Approach to the Iranian Lawmaking in Crisis: The Case of COVID-19
نویسنده [English]
- ayat mulaee
assistant professor in public Law. Department of Law. Faculty of Law & Social Sciences. University of Tabriz. Iran.
چکیده [English]
In the modern era, the Administration is assumed to be a service institution that should, in the ordinary and extraordinary circumstances, deliver public services. This cannot be achieved unless under the principle of the rule of law, its jurisdictions are defined. The present study, emphasizing on the crisis of COVID-19, has attempted to discuss the jurisdictional competence of the Administration in a crisis situation in Iran. Therefore, this question is addressed: regarding COVID-19 outbreak, what is the position of the Iranian legal system regarding the powers of the Administration in times of crises? to answer this question, using the descriptive-analytical research method, it is concluded that, first, the constitutional legislator does not have a clear understanding of the concept of crisis and Articles 79 and 176 are ambiguous. Second, the legislator has taken an "isolated" and "partial" attitude in expressing the crisis. As a result, it has failed to enact a comprehensive law on the state of emergency. Third, jurists have been unable to make laws in crisis due to being under the shadow of the ruling atmosphere. Therefore, "lawmaking in crisis" is a missing link in Iranian legislative system. Accordingly, dealing with the COVID-19 crisis faces serious obstacles in Iran.
کلیدواژه‌ها [English]
- “Extraordinary Condition”
- “Emergency Condition”
- “Crisis of COVID-19”
- “Crisis Legal System”
- “Strategic Challenges”
)