نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• عباس کاظمی نجف آبادی ¹
• حسن اسکندریان ²

¹ دانشگاه علامه طباطبائی

² پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک

چکیده

پروتکل ایمنی زیستی کارتاهینا در سال 2000، در مونترال کانادا به تصویب رسید. این پروتکل یک سند تعهدآور بین‌المللی است که الزامات جدی تقنینی برای دولت‌های عضو به‌میان کشیده است. پس از گذشت یک سال از تصویب پروتکل کارتاهینا، دولت ایران اجازه امضای پروتکل را به سازمان حفاظت محیط زیست اعطا نمود و متعاقباً قانون ایمنی زیستی را در سال 1382 از تصویب مجلس گذراند. مقاله حاضر در مقام پاسخ به این سئوالات است که الزامات تقنینی این پروتکل چیست و اقدامات دولت ایران در راستای انجام این تعهدات چه بوده و چگونه ارزیابی می­شود. در این مقاله میزان پایبندی دولت ایران به الزامات عمومی و اختصاصی تقنینی پروتکل مطمح نظر قرار گرفته و نگاهی منتقدانه به مواد تصویبی قانون ایمنی زیستی شده است. به‌نظر می­رسد الحاق دولت ایران به این پروتکل عجولانه و بدون ارزیابی صحیح از آثار و الزامات این سند بین­المللی بوده و  دولت، در قانون ملی ایمنی زیستی که به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است، تعهداتی فراتر از پروتکل برای شهروندان خود قائل شده است.

کلیدواژه‌ها

• پروتکل کارتاهینا
• الزامات تقنینی عمومی
• الزامات تقنینی اختصاصی
• قانون ایمنی زیستی

عنوان مقاله [English]

Legislative Obligations of Member States under Cartagena Protocol and the Extent to which the Islamic Republic of Iran has Adhered to such Commitments

نویسندگان [English]

• Abbas Kazemi Najaf Abadi ¹
• Hassan Skandarian ²

¹

²

چکیده [English]

Cartagena protocol on biosafety was ratified in Montreal, Canada, on January 29- 2000. The protocol is an International binding instrument that sets forth strict legislative commitments for member states. As of one year from ratification of Cartagena protocol, Iran’s government vested its Environmental Protection Agency with authority to sign the protocol upon which Iran’s biosafety law subsequently passed the congress in 2003. This paper strive to to deliberate Iran’s legislative commitments under the protocol, the measures are taken by Iran’s government to comply with requirements have been prescribed therein and shall further makes assessment of such measures. The paper also evaluates the extent to which Iran has adhered to general and specific legislative commitments are laid down by the protocol and shall further scrutinizes in critical fashion the various articles have been appointed in Iran’s Biosafety law. It’s seems that Iran’s accession to the Protocol was hasty and without proper evaluation of ensuing implications; Also the government by passing the Biosafety law has obliged to commitments which are beyond the Protocol.  
 

کلیدواژه‌ها [English]

• Cartagena Protocol
• General Legislative Obligations
• Exclusive Legislative Obligations
• Biosafety Law